Haberturk internet sitesinde, Nuran Yıldız'ın yazısını okuyordum. Gittiği bir Ege köyünde yediği karadutu anlatıyor. Okurken bir canım çekti, bir canım çekti(!) Akşam üstü eve giderken manavlarada arayacağım. Bulamazsam içimde kalır..
Aslında dutu ağacın altında yiyeceksin. Çıkabilirsen ağacın üstünde.. Çıkamıyorsan, dutun altına bir çarşaf filan sereceksin. Bir sırıkla da, dallarını silkeleyip çarşafın üstüne düşüreceksin karadutları.. Ondan sonra da, ya bağdaş kurup otucaksın başına karadutun, ya da uzanacaksın çimlerin üstüne ve yiyeceksin karadutu, taze taze, löp löp.. Ellerin, ağzın burnun kıpkırmızı boyanacak, dut lekesi... Karadutun tadı ancak öyle çıkar..
Yanında sevgilin olmasa da olur. Öylece uzanacaksın, dalacaksın hülyalara.. Şimdi benim yaptığım gibi.. Büroda, hayal ediyorum kendimi bir dutun altında, çimlere uzanmış.. Ama, sadece hayal.. Hayal de olsa, yine de güzel.. Sabah sabah ruhuma ve beynime iyi geldi..
Siz de, deneyin.. Kesin iyi gelecektir..
Ziyaret etmenizi onerdigimiz diger siteler : karadutlu dondurma yapımı
No comments:
Post a Comment